செய்தி

இனப்பெருக்க வயதுடைய கால்-கை வலிப்பு உள்ள பெண்களுக்கு, வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்துகளின் பாதுகாப்பு அவர்களுக்கும் அவர்களின் குழந்தைகளுக்கும் மிகவும் முக்கியமானது, ஏனெனில் கர்ப்பம் மற்றும் தாய்ப்பால் கொடுக்கும் போது வலிப்புத்தாக்கங்களின் விளைவுகளைக் குறைக்க மருந்துகள் பெரும்பாலும் தேவைப்படுகின்றன. கர்ப்ப காலத்தில் தாய்வழி வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்து சிகிச்சையால் கருவின் உறுப்பு வளர்ச்சி பாதிக்கப்படுகிறதா என்பது ஒரு கவலையாக உள்ளது. பாரம்பரிய வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்துகளில், வால்ப்ரோயிக் அமிலம், பினோபார்பிட்டல் மற்றும் கார்பமாசெபைன் ஆகியவை டெரடோஜெனிக் அபாயங்களை ஏற்படுத்தக்கூடும் என்று கடந்த கால ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன. புதிய வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்துகளில், லாமோட்ரிஜின் கருவுக்கு ஒப்பீட்டளவில் பாதுகாப்பானதாகக் கருதப்படுகிறது, அதே நேரத்தில் டோபிராமேட் கருவின் பிளவு உதடு மற்றும் அண்ணம் ஏற்படும் அபாயத்தை அதிகரிக்கக்கூடும்.

கர்ப்ப காலத்தில் தாயின் வால்ப்ரோயிக் அமில பயன்பாடு மற்றும் குழந்தைகளில் அறிவாற்றல் செயல்பாடு குறைதல், மன இறுக்கம் மற்றும் கவனக்குறைவு ஹைபராக்டிவிட்டி கோளாறு (ADHD) ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான தொடர்பை பல நரம்பியல் வளர்ச்சி ஆய்வுகள் காட்டுகின்றன. இருப்பினும், கர்ப்ப காலத்தில் தாய்வழி டோபிராமேட் பயன்பாடு மற்றும் சந்ததியினரின் நரம்பியல் வளர்ச்சிக்கு இடையிலான உறவு குறித்த உயர்தர சான்றுகள் போதுமானதாக இல்லை. அதிர்ஷ்டவசமாக, கடந்த வாரம் நியூ இங்கிலாந்து ஜர்னல் ஆஃப் மெடிசினில் (NEJM) வெளியிடப்பட்ட ஒரு புதிய ஆய்வு நமக்கு இன்னும் அதிகமான ஆதாரங்களைக் கொண்டுவருகிறது.

நிஜ உலகில், வலிப்பு நோயால் பாதிக்கப்பட்ட கர்ப்பிணிப் பெண்களுக்கு, மருந்துகளின் பாதுகாப்பை ஆராய வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்துகள் தேவைப்படுபவர்களுக்கு பெரிய அளவிலான சீரற்ற கட்டுப்பாட்டு சோதனைகள் சாத்தியமில்லை. இதன் விளைவாக, கர்ப்பப் பதிவேடுகள், கூட்டு ஆய்வுகள் மற்றும் வழக்கு-கட்டுப்பாட்டு ஆய்வுகள் ஆகியவை பொதுவாகப் பயன்படுத்தப்படும் ஆய்வு வடிவமைப்புகளாக மாறியுள்ளன. ஒரு வழிமுறைக் கண்ணோட்டத்தில், இந்த ஆய்வு தற்போது செயல்படுத்தக்கூடிய உயர்தர ஆய்வுகளில் ஒன்றாகும். இதன் சிறப்பம்சங்கள் பின்வருமாறு: மக்கள்தொகை அடிப்படையிலான பெரிய மாதிரி கூட்டு ஆய்வு முறை ஏற்றுக்கொள்ளப்படுகிறது. வடிவமைப்பு பின்னோக்கிப் பார்க்கப்பட்டதாக இருந்தாலும், தரவு முன்னர் பதிவுசெய்யப்பட்ட அமெரிக்க மருத்துவ உதவி மற்றும் மருத்துவக் காப்பீட்டு அமைப்புகளின் இரண்டு பெரிய தேசிய தரவுத்தளங்களிலிருந்து வருகிறது, எனவே தரவு நம்பகத்தன்மை அதிகமாக உள்ளது; சராசரி பின்தொடர்தல் நேரம் 2 ஆண்டுகள் ஆகும், இது அடிப்படையில் ஆட்டிசம் நோயறிதலுக்குத் தேவையான நேரத்தை பூர்த்தி செய்தது, மேலும் கிட்டத்தட்ட 10% (மொத்தம் 400,000 க்கும் மேற்பட்ட வழக்குகள்) 8 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகப் பின்பற்றப்பட்டன.

இந்த ஆய்வில் தகுதிவாய்ந்த 4 மில்லியனுக்கும் அதிகமான கர்ப்பிணிப் பெண்கள் சேர்க்கப்பட்டனர், அவர்களில் 28,952 பேருக்கு வலிப்பு நோய் இருப்பது கண்டறியப்பட்டது. 19 வார கர்ப்பகாலத்திற்குப் பிறகு (சினாப்ஸ்கள் தொடர்ந்து உருவாகும் நிலை) பெண்கள் வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்துகளை எடுத்துக்கொள்கிறார்களா அல்லது வெவ்வேறு வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்துகளை எடுத்துக்கொள்கிறார்களா என்பதைப் பொறுத்து குழுவாக்கப்பட்டனர். டோபிராமேட் வெளிப்படும் குழுவில் இருந்தது, வால்ப்ரோயிக் அமிலம் நேர்மறை கட்டுப்பாட்டு குழுவில் இருந்தது, மற்றும் லாமோட்ரிஜின் எதிர்மறை கட்டுப்பாட்டு குழுவில் இருந்தது. வெளிப்படுத்தப்படாத கட்டுப்பாட்டு குழுவில், கடைசி மாதவிடாய்க்கு 90 நாட்களுக்கு முன்பு முதல் பிரசவ நேரம் வரை (செயலற்ற அல்லது சிகிச்சையளிக்கப்படாத கால்-கை வலிப்பு உட்பட) எந்த வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்தையும் எடுத்துக் கொள்ளாத அனைத்து கர்ப்பிணிப் பெண்களும் அடங்குவர்.

எந்தவொரு வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்துகளுக்கும் ஆளாகாத அனைத்து சந்ததியினரிடையேயும் 8 வயதில் ஆட்டிசத்தின் ஒட்டுமொத்த நிகழ்வு 1.89% என முடிவுகள் காட்டுகின்றன; வலிப்பு நோய் உள்ள தாய்மார்களுக்குப் பிறந்த குழந்தைகளில், வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்துகளுக்கு ஆளாகாத குழந்தைகளில் ஆட்டிசத்தின் ஒட்டுமொத்த நிகழ்வு 4.21% (95% CI, 3.27-5.16) ஆகும். டோபிராமேட், வால்ப்ரோயேட் அல்லது லாமோட்ரிஜினுக்கு ஆளான குழந்தைகளில் ஆட்டிசத்தின் ஒட்டுமொத்த நிகழ்வு முறையே 6.15% (95% CI, 2.98-9.13), 10.51% (95% CI, 6.78-14.24), மற்றும் 4.08% (95% CI, 2.75-5.41) ஆகும்.

வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்துகளுக்கு ஆளாகாத கருக்களுடன் ஒப்பிடும்போது, ​​போக்கு மதிப்பெண்களுக்கு சரிசெய்யப்பட்ட ஆட்டிசம் ஆபத்து பின்வருமாறு: டோபிராமேட் வெளிப்பாடு குழுவில் இது 0.96 (95%CI, 0.56~1.65), வால்ப்ரோயிக் அமில வெளிப்பாடு குழுவில் 2.67 (95%CI, 1.69~4.20) மற்றும் லாமோட்ரிஜின் வெளிப்பாடு குழுவில் 1.00 (95%CI, 0.69~1.46) ஆகும். துணைக்குழு பகுப்பாய்வில், நோயாளிகள் மோனோதெரபியைப் பெற்றனரா, மருந்து சிகிச்சையின் அளவு மற்றும் ஆரம்பகால கர்ப்பத்தில் தொடர்புடைய மருந்து வெளிப்பாடு இருந்ததா என்பதை அடிப்படையாகக் கொண்டு ஆசிரியர்கள் இதே போன்ற முடிவுகளை எடுத்தனர்.

வலிப்பு நோயால் பாதிக்கப்பட்ட கர்ப்பிணிப் பெண்களின் குழந்தைகளுக்கு ஆட்டிசம் ஏற்படும் அபாயம் அதிகமாக இருப்பதாக முடிவுகள் காட்டுகின்றன (4.21 சதவீதம்). கர்ப்ப காலத்தில் வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்துகளை எடுத்துக் கொண்ட தாய்மார்களின் குழந்தைகளுக்கு டோபிராமேட் அல்லது லாமோட்ரிஜின் இரண்டும் ஆட்டிசம் ஏற்படும் அபாயத்தை அதிகரிக்கவில்லை; இருப்பினும், கர்ப்ப காலத்தில் வால்ப்ரோயிக் அமிலம் எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டபோது, ​​சந்ததியினருக்கு ஆட்டிசம் ஏற்படும் அபாயம் அளவைச் சார்ந்து அதிகரித்தது. இந்த ஆய்வு கர்ப்பிணிப் பெண்கள் வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்துகளை எடுத்துக் கொண்டவர்களின் சந்ததியினருக்கு ஆட்டிசம் ஏற்படும் நிகழ்வுகளில் மட்டுமே கவனம் செலுத்தியது, மேலும் சந்ததியினரில் அறிவாற்றல் குறைவு மற்றும் ADHD போன்ற பிற பொதுவான நரம்பியல் வளர்ச்சி விளைவுகளை உள்ளடக்கவில்லை என்றாலும், வால்ப்ரோயேட்டுடன் ஒப்பிடும்போது சந்ததியினரில் டோபிராமேட்டின் ஒப்பீட்டளவில் பலவீனமான நியூரோடாக்சிசிட்டியை இது இன்னும் பிரதிபலிக்கிறது.

கர்ப்ப காலத்தில் சோடியம் வால்ப்ரோயேட்டுக்கு டோபிராமேட் பொதுவாக சாதகமான மாற்றாகக் கருதப்படுவதில்லை, ஏனெனில் இது உதடு பிளவு மற்றும் அண்ணம் மற்றும் கர்ப்பகால வயதிற்கு சிறியதாக இருக்கும். கூடுதலாக, டோபிராமேட் சந்ததியினரில் நரம்பு வளர்ச்சிக் கோளாறுகளின் அபாயத்தை அதிகரிக்கக்கூடும் என்று ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன. இருப்பினும், வலிப்பு நோய்க்கு எதிராக வால்ப்ரோயேட்டைப் பயன்படுத்த வேண்டிய கர்ப்பிணிப் பெண்களுக்கு, சந்ததியினரின் நரம்பு வளர்ச்சியில் ஏற்படும் விளைவைக் கருத்தில் கொண்டால், சந்ததியினரில் நரம்பு வளர்ச்சிக் கோளாறுகளின் அபாயத்தை அதிகரிப்பது அவசியம் என்று NEJM ஆய்வு காட்டுகிறது. டோபிராமேட்டை மாற்று மருந்தாகப் பயன்படுத்தலாம். முழு குழுவிலும் ஆசிய மற்றும் பிற பசிபிக் தீவு மக்களின் விகிதம் மிகக் குறைவு, இது மொத்த குழுவில் 1% மட்டுமே, மேலும் வலிப்பு எதிர்ப்பு மருந்துகளுக்கு பாதகமான எதிர்விளைவுகளில் இன வேறுபாடுகள் இருக்கலாம், எனவே இந்த ஆய்வின் முடிவுகளை ஆசிய மக்களுக்கு (சீன மக்கள் உட்பட) நேரடியாக நீட்டிக்க முடியுமா என்பது எதிர்காலத்தில் ஆசிய மக்களின் கூடுதல் ஆராய்ச்சி முடிவுகளால் உறுதிப்படுத்தப்பட வேண்டும்.